โดย ผศ.ดร.ยุทธนา ศรีสวัสดิ์ อาจารย์ประจำวิชากฎหมายภาษีอากร
Laffer Curve (ล๊าบ-เฟอ-เคิฟ) เป็นกราฟเส้นที่ทำหน้าที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างรายได้ของรัฐกับ อัตราภาษี ว่าอัตราภาษีนั้นๆ มีความเหมาะสมหรือไม่ และอัตราภาษีที่เปลี่ยนแปลงนั้นจะมีผลกับรายได้ของรัฐอย่างไรบ้าง1
หลักการอธิบาย
ทั้งนี้ อัตราที่เหมาะสมไม่จําเป็นต้องมีแค่ 1 จุด และไม่จําเป็นต้องอยู่ที่อัตรา 50%2 ซึ่งหลายๆ ครั้ง การลดภาษีลงก็จะกระตุ้นเศรษฐกิจจนรัฐมีรายได้มากกว่าภาษีอัตราเดิมเสียอีก แต่เมื่อใดที่รัฐเก็บภาษีในอัตราที่สูงเกินกว่าจุดที่เหมาะสม รัฐจะเริ่มเก็บภาษีได้ลดลงหรือจนถึงขึ้นเก็บภาษีไม่ได้เลยก็เป็นไปได้เช่นกัน
การปรับใช้ในแต่ละประเทศ
อัตราภาษีที่ยุติธรรมจึงขึ้นอยู่กับมุมมองของกฎหมายภาษีแต่ละประเทศ ซึ่งจะเห็นได้จากอัตราภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาสูงสุดโดยทั่วไปในแต่ละประเทศที่แตกต่างกัน เช่น
- ประเทศไทยเก็บภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาอัตราสูงสุดที่ 35% สำหรับเงินได้ส่วนที่เกิน 5 ล้านบาท ในขณะที่ประชากรไทยมีรายได้เฉลี่ยต่อคนปีละ 5,640 ดอลลาร์สหรัฐ อยู่อันดับ 111 ของโลก (จากการสำรวจปี 2559 โดย World Bank)3
- ประเทศสิงคโปร์เก็บภาษีอัตราสูงสุดที่ 20% สำหรับเงินได้ส่วนที่เกิน 8 ล้านบาท (320,000 ดอลล่าร์สิงคโปร์)4 ในขณะที่ประชากรในประเทศสิงคโปร์มีรายได้เฉลี่ยต่อคนปีละ 51,880 ดอลลาร์สหรัฐ อยู่อันดับ 19 ของโลก (จากการสำรวจปี 2559 โดย World Bank)5
จึงกล่าวได้ว่าหากคนไทยและคนสิงคโปร์มีรายได้เท่ากัน คนไทยจะเสียภาษีสูงกว่า ทั้งๆ ที่จากการสํารวจของ World Bank พบว่าประชากรไทยมีรายได้เฉลี่ยต่อคนราวต่ำกว่าประชากรสิงคโปร์อยู่เกือบ 10 เท่า ดังนั้น อัตราภาษีที่ยุติธรรมจึงขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละประเทศนั่นเอง
อ้างอิง
- ^
Jude Wanniski, “Taxes, Revenues, and the ‘Laffer Curve,'” The Public Interest, Winter 1978
- ^
Laffer, Arthur. “The Laffer Curve, Past, Present and Future”. Heritage Foundation. (June 1, 2004)
- ^
World Bank, Gross national income per capita 2016, Atlas method and PPP, databank.worldbank.org
- ^
KPMG, Individual Income Tax Rates Table, https://home.kpmg.com
- ^
World Bank, Gross national income per capita 2016, Atlas method and PPP, http://databank.worldbank.org