Laffer Curve

โดย ผศ.ดร.ยุทธนา ศรีสวัสดิ์ อาจารย์ประจำวิชากฎหมายภาษีอากร

Laffer Curve (ล๊าบ-เฟอ-เคิฟ) เป็นกราฟเส้นที่ทำหน้าที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างรายได้ของรัฐกับ อัตราภาษี ว่าอัตราภาษีนั้นๆ มีความเหมาะสมหรือไม่ และอัตราภาษีที่เปลี่ยนแปลงนั้นจะมีผลกับรายได้ของรัฐอย่างไรบ้าง¹

หลักการอธิบาย

ทั้งนี้ อัตราที่เหมาะสมไม่จําเป็นต้องมีแค่ 1 จุด และไม่จําเป็นต้องอยู่ที่อัตรา 50%² ซึ่งหลายๆ ครั้ง การลดภาษีลงก็จะกระตุ้นเศรษฐกิจจนรัฐมีรายได้มากกว่าภาษีอัตราเดิมเสียอีก แต่เมื่อใดที่รัฐเก็บภาษีในอัตราที่สูงเกินกว่าจุดที่เหมาะสม รัฐจะเริ่มเก็บภาษีได้ลดลงหรือจนถึงขึ้นเก็บภาษีไม่ได้เลยก็เป็นไปได้เช่นกัน

การปรับใช้ในแต่ละประเทศ

อัตราภาษีที่ยุติธรรมจึงขึ้นอยู่กับมุมมองของกฎหมายภาษีแต่ละประเทศ ซึ่งจะเห็นได้จากอัตราภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาสูงสุดโดยทั่วไปในแต่ละประเทศที่แตกต่างกัน เช่น

• ประเทศไทยเก็บภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาอัตราสูงสุดที่ 35% สำหรับเงินได้ส่วนที่เกิน 5 ล้านบาท ในขณะที่ประชากรไทยมีรายได้เฉลี่ยต่อคนปีละ 5,640 ดอลลาร์สหรัฐ อยู่อันดับ 111 ของโลก (จากการสำรวจปี 2559 โดย World Bank)³
• ประเทศสิงคโปร์เก็บภาษีอัตราสูงสุดที่ 20% สำหรับเงินได้ส่วนที่เกิน 8 ล้านบาท (320,000 ดอลล่าร์สิงคโปร์)⁴ ในขณะที่ประชากรในประเทศสิงคโปร์มีรายได้เฉลี่ยต่อคนปีละ 51,880 ดอลลาร์สหรัฐ อยู่อันดับ 19 ของโลก (จากการสำรวจปี 2559 โดย World Bank)⁵

จึงกล่าวได้ว่าหากคนไทยและคนสิงคโปร์มีรายได้เท่ากัน คนไทยจะเสียภาษีสูงกว่า ทั้งๆ ที่จากการสํารวจของ World Bank พบว่าประชากรไทยมีรายได้เฉลี่ยต่อคนราวต่ำกว่าประชากรสิงคโปร์อยู่เกือบ 10 เท่า ดังนั้น อัตราภาษีที่ยุติธรรมจึงขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละประเทศนั่นเอง

อ้างอิง

1. ^

   Jude Wanniski, “Taxes, Revenues, and the ‘Laffer Curve,'” The Public Interest, Winter 1978

2. ^

   Laffer, Arthur. “The Laffer Curve, Past, Present and Future”. Heritage Foundation. (June 1, 2004)

3. ^

   World Bank, Gross national income per capita 2016, Atlas method and PPP, databank.worldbank.org

4. ^

   KPMG, Individual Income Tax Rates Table, https://home.kpmg.com

5. ^

   World Bank, Gross national income per capita 2016, Atlas method and PPP, http://databank.worldbank.org